Η πτώση της Ρόδου (1η Ιανουαρίου 1523)

Η Ρόδος βρισκόταν υπό την κατάληψη των Ιωαννιτών Ιπποτών από το 1309. Οι πρώτες πολιορκίες και καταστροφικές επιθέσεις των Οθωμανών εναντίον περιοχών του νησιού, έγιναν το 1457 και το 1480. Ερχόμαστε μετά από χρόνια, στα 1522. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους ξεκινά η πολιορκία της Ρόδου. Διακόσιες χιλιάδες στρατιώτες και 280 πλοία ήταν η δύναμη του Σουλτάνου Σουλεϊμάν. Εντός των τειχών, παρατεταγμένοι 6500  άντρες, εκ των οποίων οι 290 ήταν Ιππότες. Μετά από 6μηνη πολιορκία, οι Λατίνοι και οι Έλληνες είχαν φτάσει στα όριά τους. Η βοήθεια από τη Δύση δεν έφθασε ποτέ. Οι ελλείψεις... τεράστιες. Ανεφοδιασμός δεν μπορούσε να γίνει από πουθενά, ενώ δεν υπήρξε και η δυνατότητα στρατιωτικών ενισχύσεων. Υπό την πίεση του λαού, ο Μέγας Μάγιστρος ζήτησε ανακωχή από τον Σουλτάνο, στις 20 Δεκεμβρίου του 1522. Δύο μέρες αργότερα, ο Σουλεϊμάν δέχθηκε και ανακοίνωσε τους όρους του, οι οποίοι ήταν αρκετά ευνοϊκοί. Ο Σουλεϊμάν απαίτησε από τους Ιππότες να εγκαταλείψουν τη Ρόδο εντός 12 ημερών, με την περιουσία και τον οπλισμό τους. Στους ντόπιους, έδωσε φορολογική απαλλαγή για πέντε χρόνια και παρείχε τη διαβεβαίωση ότι δεν θα μετέτρεπε τους χριστιανικούς ναούς σε τζαμιά. Αν ήθελαν να εγκαταλείψουν το νησί όφειλαν να το πράξουν εντός τριών ετών. Την 1η Ιανουαρίου του 1523, οι Ιππότες και 4000 περίπου Έλληνες εγκατέλειψαν τη Ρόδο με προορισμό τη βενετοκρατούμενη Κρήτη. Οι Ιωαννίτες Ιππότες μετά από χρόνια κατέληξαν στη Μάλτα, όπου μετονομάστηκαν σε Ιππότες της Μάλτας.