Από τη Θεσσαλονίκη στη Χίο

Το 1912, ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει-τη μία μετά την άλλη- πόλη της Μακεδονίας και της Ηπείρου και στη συνέχεια το Γενικό Επιτελείο Στρατού αποφασίζει την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου. Ο ελληνικός στόλος με ναύαρχο, τον Παύλο Κουντουριώτη, αναλαμβάνει την ύψιστη αποστολή. Πρώτα απελευθερώνει τη Λήμνο, στη συνέχεια τη Θάσο, την Ίμβρο, τη Σαμοθράκη, τα Ψαρά και στις 8 Νοεμβρίου τη Λέσβο. Την 11η Νοεμβρίου του 1912 ο ελληνικός στόλος με τα καταδρομικά «Μακεδονία», «Εσπερία», «Αρκαδία», τα αντιτορπιλικά «Νέα Γενεά», «Κεραυνός» και τα μεταγωγικά «Πατρίς», «Σαπφώ», «Εριέττα» (με περίπου 2600 στρατιώτες), φτάνει, έξω από το λιμάνι της Χίου. Οι Χιώτες υποδέχονται το στρατό με ενθουσιασμό. Από το καταδρομικό Μακεδονία αποβιβάζεται στο λιμάνι μια αντιπροσωπεία με στόχο να διαπραγματευτεί την παράδοση του νησιού. Ο στρατιωτικός διοικητής του νησιού Ζιχνύ Μπέης αρνείται να το παραχωρήσει, υπολογίζοντας σε άμεση βοήθεια από τη Μικρά Ασία. Δηλώνει δε, πως θα το υπερασπιστεί μέχρι τέλους. Έτσι μετά την άρνηση των Τούρκων, ο Ελληνικός στρατός με 3 τάγματα πεζικού και μία ορεινή πυροβολαρχία, αποβιβάζεται στο Κοντάρι (περιοχή αεροδρομίου) με αρχηγό το συνταγματάρχη Νικόλαο Δελαγραμμάτικα. Οι Τούρκοι ανοίγουν πυρ. Ξεκινούν οι μάχες. Την επόμενη μέρα ο ελληνικός στρατός μπαίνει στην πόλη της Χίου. 

Οι Τούρκοι οπισθοχωρούν προς τον Κορακάρη. Ο Ελληνικός στρατός προχωρά...καταλαμβάνονται τα Καμπόχωρα και ο Άγιος Γεώργιος Συκούσης. Οι μάχες μαίνονται για 40 περίπου μέρες. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1912 ένας Τούρκος αξιωματικός ενημερώνει το Δελαγραμμάτικα ότι οι Τούρκοι θέλουν να παραδοθούν. Ο Ζιχνύ Μπέης μη έχοντας βοήθεια που περίμενε, υπογράφει την επομένη, την παράδοση του νησιού.