Με
αφορμή την ταινία "Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι" που αναφέρεται στη ζωή του
μέγα εθνικού μας ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, σήμερα σας παρουσιάσουμε άλλη
μία οικογένεια που συνέβαλε τα μέγιστα στην εθνική μας παλιγγεννεσία.
Παναγιώτης Σέκερης (1783-1847) και τα
αδέρφια του Αθανάσιος και Γεώργιος
O Παναγιώτης Σέκερης, ο μεγαλύτερος από τέσσερα
αδέλφια, γεννήθηκε στην Τριπολιτσά το 1783, γιος του Δημητρίου και τη Χάιδως
Σέκερη. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στην Τριπολιτσά και κατόπιν μαθήτευσε
στη Σχολή της Δημητσάνας.
Κατά τη
διάρκεια των διακοπών της Σχολής, στις 4 Απριλίου του 1798, σύμφωνα με τα
χρονικά σημειώματα του Ρήγα Παλαμήδη, ο Παναγιώτης Σέκερης βλέπει ένα Τούρκο να
δολοφονεί για ασήμαντη αιτία τον πατέρα του Δημήτρη, μέσα στο εμπορικό τους
κατάστημα. Ο Παναγιώτης Σέκερης φοβούμενος για την ίδια του τη ζωή καταφεύγει
στις Σπέτσες και εργάζεται σε συγγενείς του, οι οποίοι ήταν έμποροι.
Λίγα χρόνια
αργότερα, το 1808, μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη όπου ιδρύει δική του
εμπορική επιχείρηση. Παράλληλα αποκτά 15 περίπου ιστιοφόρα, με ένα από τα οποία
διαφεύγει το 1821 από την Πόλη. Η μύηση του αδερφού
του Γεωργίου Σέκερη στη Μόσχα, μετά τις σπουδές του στη Γαλλία, από το Νικόλαο
Σκουφά και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ αποτέλεσε την απαρχή της κατοπινής μυήσεως του
ιδίου και του αδερφού του Θανάση. Ο Παναγιώτης ως ο πλουσιότερος θα καταστεί χρηματοδότης της Φιλικής Εταιρείας.
Ο Γιώργος
Σέκερης φεύγει το 1818 για το Μοριά κι αναλαμβάνει αρχηγός των όπλων της
επαρχίας Τριπολιτσάς. Ο Αθανάσιος
Σέκερης, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Πόλη, εγκαταστάθηκε το 1816 στην
Οδησσό ως συνέταιρος του Παναγιώτη. Ο Αθανάσιος Σέκερης ανήκε στην ανώτατη τάξη
της Οδησσού, διότι διέθετε περιουσία τουλάχιστον 20.000 ρουβλίων με δικαιώματα
εξωτερικού και εσωτερικού εμπορίου, βιοτεχνίας και πλοιοκτησίας.
Η μύηση του
Παναγιώτη Σέκερη στη Φιλική Εταιρεία έγινε στις 5 Μαΐου 1818, μετά τη μεταφορά
της έδρας της Φιλικής Εταιρείας από την Οδησσό στην Πόλη το ίδιο έτος. Απέβη
μάλιστα σωτήρια για τη Φιλική Εταιρεία, κυρίως, μετά το θάνατο του Νικόλαου Σκουφά στις
31 Ιουλίου του 1818. Τα 2 αδέλφια, Παναγιώτης και Θανάσης, είναι βασικοί
χρηματοδότες του Αγώνα, ενώ τα ταξίδια τους μεταξύ των δύο πόλεων είναι
συνεχή.
Ο Παναγιώτης
και ο Θανάσης Σέκερης αφού έχασαν τον αδερφό τους Γιώργο, στο Μοριά το 1822,
θυσιάζουν όλη τους την περιουσία. Το 1830, ο Παναγιώτης Σέκερης, επιστρέφει
στην Ελλάδα οικονομικά κατεστραμμένος και το ελληνικό κράτος, του δίνει την
ασήμαντη θέση του τελώνη Ύδρας-Ναυπλίου. Το 1846 μάλιστα, είναι τόσο φτωχός που
επιζητεί τη βοήθεια του ελληνικού κράτους. Παρουσιάζει στοιχεία για τη συνεισφορά του στη Φιλική
Εταιρεία και τον Αγώνα, σύμφωνα με τα οποία, το ποσό που διέθεσε η οικογένειά
ανέρχονταν στα 425.000 γρόσια.
Σύμφωνα με
Πανεπιστημιακά συγγράμματα και αναλύσεις ιστορικών, ο Παναγιώτης Σέκερης είπε
ενώπιον των τότε κρατικών λειτουργών: «...υπήρξε μια εποχή που σε νέα ηλικία ήμουν τόσο
πλούσιος και απολάμβανα κάθε αγαθό του κόσμου…όμως όλα αυτά τα θεωρούσα τόσο
μάταια διότι έλειπε η ελευθερία της Πατρίδος. Για την απόκτηση της ελευθερίας
περιφρόνησα τα αγαθά μου και από πλουσιότατος κατάντησα φτωχότατος και δεν
ντρέπομαι να το ομολογήσω. Αλλά δεν μετανιώνω για τις θυσίες μου και ευχαριστώ
το Θεό που μου έδωσε τόσα πλούτη για να τα καταθέσω στον βωμό της ελευθερία να
απαιτήσω κάτι για τα όσα προσέφερα. Απλά ζητώ κάτι γιατί έχω οικογένεια και
είμαι με το ένα πόδι στον τάφο».
* Ο Παναγιώτης
Σέκερης πέθανε φτωχός και άγνωστος το 1846.
* Ο Αθανάσιος Σέκερης πέθανε από ανίατη ασθένεια κατά την
διάρκεια της Πολιορκίας του φρουρίου του Ναυπλίου, το 1821.
* Ο Γεώργιος Σέκερης πέθανε από τις κακουχίες το Νοέμβριο του
1822.
